HI BED GOOD

วงหน้างามคมขำราวกับรูปปันแกะลลัก ดวงตาเรียวยาวดั่งตากวางดำสนิท ประหนึ่งม่านรัตติกาล เปล่งประกายสุกใสเจิดจ้า มุมปากประดับรอยยิ้ม ปราศจากเล่ห์กล

คนที่นอนเป่าลม lazadaที่แสนจะผิดแผกแปลกแยกมาอยู่ผิดที่ผิดทางอย่างสิ้นเชิง เป็นภาพ ที่ชวนให้รู้สึกประหลาดพิกลอย่างมาก หากแต่ท่าทางผ่อนคลายสบายอารมณ์ ของเขากลับทำให้รู้สึกว่าไม่ประหลาดพิกลปานนั้นในเวลาเดยวกัน เหล่าเกาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง รีนสุราให้เขาเต็มจอกอีกครั้ง ''ท่านอ๋องน้อย...ไม่สิ ตอนนี้ท่านเป็นหนานผิงจวิ้นอ๋องไปแล้ว คนที่เพิ่ง เข้าพิรีมงคลใหญ่โตอย่างท่านหมกตัวอยู่ที่นึ่ไม่กลับไปก็มิช่วยให้อะไรดีขึ้น จะอย่างไรท่านคงไม่อาจซ่อนตัวไปไต้ชั่วชิวิตกระฆัง"

■หนวกหู!" ชยำอวี้จนชะรักตะเกยบ มองอีกฝ่ายตาขวางแวบหนึ่ง ที่นอนเป่าลม บิ๊กซีจะติงว่าข้ากนลางกนผลาญเจ้าหรีอไร ข้าชอบกินเนื้อแพะร้านนี้ก็เพราะให้ เกิยรติเจ้า อย่าลมว่าเจ้ายังติดหนี้ข้าอยู่อีกเจ็ดร้อยแปดสิบเจ็ดตำลง หลาย วันนี้ข้าเพิ่งกินเนื้อแพะไปห้าตำลึง แต่เป็นเจ้าต่างหากที่ดื่มสุราชั้นดีของข้าไป ยี่สิบตำลึงแล้ว!"

เหล่าเกาปากกล่าววาจาเกรงอกเกรงใจ ทว่าทำทางปราศจากความ ยำเกรงแม้แต่น้อย เขาพูดกลั้วหัวเราะ

"มิบังอาจ ๆ ท่านมาเป็นลูกค้า ช่วยเชิดหน้าชูตาให้ร้านนี้ ต่อให้ท่านกิน ไปร้อยแปดสิบวันข้าก็ต้องต้อนรับขับสู้"

"เจ้าแค่อยากต้อนรับสุราชองข้ามากกว่า"

ชย่าอวึ๋จนเบะปาก ดื่มสุราเงยบๆ หลายคำ รับฟังเสียงต้านนอกซึ่งมิ ห้มะโปรยปรายลงมาอย่างเงยบลรัด จากนั้นจ็งเอ่ยชวนด้วยความดันไม้คันมิอ

แกมเบื่อหน่าย

"ฮึ่ย!" ซย่าอวี้จิ่นทำหน้านี้ง ตบโต๊ะพลางกล่าววาจาข่มชู่ทีเล'นทีจริง "เจ้าชาวบ้านอวดดี! บังอาจล้อเล่นกับข้าเชียวรึ! ไม'มปัญญาใช้หนี้ก็ลาก ลูกลาวเจ้าไปขายชะ!',

"ได้ที่นอนเป่าลม fridayข้ากลัดกลุ้มเรื่องแต่งงานของนางจะตายอยู่แล้ว" ดวงตาทั้งคู่ของ เหล่าเกาเป็นประกาย เขาปีติยินดีจนออกนอกหน้า "คราวนี้ขายให้เรือนของ ห่านผู้ตรวจการหวงหรือเรือนของท่านเสนาบดีจางดีล่ะ ท่านสมุหกลาโหมหลิว ก็ได้นะ ข้าลอบถามมาแล้ว ล้วนเป็นตระกูลสุจริตทั้งนั้น กลั้นใจท่างาน สักลองสามปี หาคู่ครองเป็นลูกจ้างหรือพ่อบ้านสักคนก็ไม'ด้องกังวลเรื่อง ปากท้อง พอได้ปล่อยตัวกลับบ้านออกเรือนก็มีหน้ามีตาเหมือนกัน"

ซย่าอวี้จิ่นสะอึกกับวาจายอกย้อนของรีวิว ที่นอนเป่าลมอีกฝ่ายจนแทบพ่นเนื้อแพะออกมา ฉวยโอกาสยามเมาอยู่สามส่วนเอ่ยด้วยนั้าเลียงเยาะเย้ย

"ช่างเถอะ ลูกลาวเจ้าอวดเก่งปากกล้าจนขนชึ่อลิอชา เจ้ายังคืดจะให้ นางออกเรือนไปก่อความเดือดร้อนให้ผู้คนอีก หากมีคนไม'รักชีวิตกล้าแต่ง นางเป็นภรรยา ข้าจะสมทบเงินให้เจ้าผีเคราะห์ร้ายนั่นยี่สิบตำลึง'